Przypomnę, że w 1950 USA podobny mandat (rezolucja RB ONZ) uzyskały wykorzystując niebecność ZSRR w RB ONZ, bo kraj akurat bojkotował jej posiedzenia (sprawa Tajwanu). Obecnie Rosja nie prowadzi bojkotu RB wiec ta droga jest niemozliwa. „Z generał Macarhur nie miał mozliwości wygrania tej wojny ponieważ wojska Korei Północnej były zaopatrywane w broń i żołnierzy drogą lądową – z Chin i ZSRR. Macarthur doskonale wiedział, że bez zniszczenia przynajmniej potencjału przemysłowego Chin i odciecia linii komunkacyjnych tego kraju z Koreą Północną wojny nie wygra. ”Historycy wojskowości są podzieleni w ocenach zdolnosci strategicznych Macarthura – jedni uważają go za geniusza inni wręcz przeciwnie. Ja się na tym nie znam wiec nie będę się wypowiadał. W każdym razie Macarthur twierdził, że wyznaczono mu cel równocześnie uniemozliwiając jego osiągnięcie. Na przyklad gdy zwracał się do przełoznych o zgodę na zbombardowanie mostów granicznych z Chinami ktorymi zaopatrywano w broń i „ochotników” (w szczytowym okresie wojny 300 tysięcy) armię Korei Północnej polecano mu zbombardowanie co najwyżej ich południowej połowy – od linii granicznej biegnącej środkiem koryt rzek do koreańskiego brzegu.
To polityczne wiązanie mu rąk pogłębiało jego frustrację i w końcu doprowadziło do niesubordynacji a tym samym dymisji.
„Gdyby nie umowa pokojowa, to by Sily Pokoju i Postepu nie mialy okazji przeksztalcic Wietnamu w jeden wielki oboz koncentracyjny.”
Umowa pokojowa wynikała z tego, że sytuacja militarna w Wietnamie przełozyła się na sytuację wewnątrzpolityczną w USA. Po prostu z powodów gospodarczych, społecznych i politycznych USA nie były wstanie tej wojny kontynuować. W negocjacjach paryskich jak w lustrze odbijała się coraz bardziej skomplikowana politycznie sytuacja w USA – łacznie z usunięciem prezydenta z urzędu.
Podobne przesłanki zadecydowały o rokowaniach w Korei, podpisaniu rozejmu i podziale półwyspu. Po prostu opinia publiczna zarówno w USA jak i w kilkunastu krajach-koalicjantach była zmęczona tą beznadziejną wojną i nie wyrażała politycznej zgody na jej eskalację w skali światowej. Truman jak i inni przywódcy koalicji kierowali się również względami wyborczymi.
W tym przypadku budząca nadzieję na odprężenie śmierć Stalina stała się politycznym pretekstem do zakończenia konfliktu.
Alez mial mozliwosc wygrania „tej wojny”. Jeszcze jak mial!
Posluze sie prostym przykladem: Izrael rozgromil podczas Wojny Szesciodniowej arabskie armie – i rezerwisci wrocili do domu. Nikt nie uwazal, zeby zachodzila potrzeba „zniszczenia potencjalu przemyslowego” przeciwnika czy tez jego „linii komunikacyjnych”. Wystarczylo rozgromic sily zbrojne przeciwnika – i byl spokoj na lata. Podobnie rzecz sie miala szesc lat pozniej. Sam z siebie „potencjal przemyslowy” raczej nie strzela.
A ze gluputki Tuman zdymisjonowal MacArthura – to inna sprawa. W chwili odwolania McArthura mocarstwa komunistyczne mogly Ameryce co najwyzej nagwizdac. Zwiazek radziecki mial juz wpawdzie bron jadrowa – ale dokladnie zerowe mozliwosci uzycia tej broni przeciw Ameryce.
„Własnie to doświadczenie wpłynęło na to, że Macarthur w latach 60 był przeciwniem zaangażowania militarnego USA w Wietnamie. W tym przypadku historia przyznała mu rację.”
Z ta historia co przyznala racje to sie zgadzamy. Gdyby nie umowa pokojowa, to by Sily Pokoju i Postepu nie mialy okazji przeksztalcic Wietnamu w jeden wielki oboz koncentracyjny. Dziesiatki tysiecy zlych i niedobrych skosnookich zwolennikow Zachodniego Imperializmu nadal by bezczelnie zyly i oddychaly. Moze i setki – nie chce mi sie sprawdzac, troche sie spiesze. Tak czy owak – historia przyznala racje. Dziesiatki tysiecy tych, co nie mieli racji – uciekalo przez wzburzone morze, na ogol czekala ich smierc. Wowczas nie chodzilo o Dokopanie Cyklistom, to byl autentyczni uciekinierzy – wiec nikt ich nie wpuszczal i wpuszczac nie zamierzal.
Wracajac do glownego watku – McArthur mogl zatluc smoka, ktory sie dopiero wykluwal ze smoczego jaja. Nie pozwolono mu. w efekcie wyrosl smok, ktory zapowiada, ze spopieli Japonie i amerykanskie miasta. Co nalezy czynic? Oczywiscie karmic smoka, zeby urosnal wiekszy.
Przypomnę też co napisałem nocą. Mimo korzystnej rezolucji umozliwiającej np blokadę wybrzeży koreańskich głównodowodzący siłami ONZ generał Macarhur nie miał mozliwości wygrania tej wojny ponieważ wojska Korei Północnej były zaopatrywane w broń i żołnierzy drogą lądową – z Chin i ZSRR. Macarthur doskonale wiedział, że bez zniszczenia przynajmniej potencjału przemysłowego Chin i odciecia linii komunkacyjnych tego kraju z Koreą Północną wojny nie wygra. Natomiast na rozszerzenie wojny ponad mandat ONZ nie miał zgody zarówno tej organizacji (pewne weto ZSRR), prezydenta USA jak i koalicjantów. Ponieważ się z tym nie mógł pogodzić został zdymisjonowany.
Własnie to doświadczenie wpłynęło na to, że Macarthur w latach 60 był przeciwniem zaangażowania militarnego USA w Wietnamie. W tym przypadku historia przyznała mu rację.
Ale oczywiście się zgadzam, że interwencja militarna nie musi mieć mandatu ONZ. O ile oczywiście jest skuteczna. Bo jesli jest nieskuteczna to się zaczynają kłopoty. Czy tę globalizację można opisać dwoma, trzema zdaniami?
Odpowiedz: Spróbuję. Był czas, że w USA zaiwestowane w produkcję $1000 zmieniał się w $2000 po 10 latach. Te same $1000 “zainwestowane” w innych krajach zmieniało się w $2000 po pięciu latach. Główna przyczyna – w innych państwach byli nisko opłacani pracownicy. Inwestowanie w państawch z tanią siłą robocza było ( i jest) podstawą globalizacji.
Przypomnę, że w 1950 USA podobny mandat (rezolucja RB ONZ) uzyskały wykorzystując niebecność ZSRR w RB ONZ, bo kraj akurat bojkotował jej posiedzenia (sprawa Tajwanu). Obecnie Rosja nie prowadzi bojkotu RB wiec ta droga jest niemozliwa.Przypomnę też co napisałem nocą. Mimo korzystnej rezolucji umozliwiającej np blokadę wybrzeży koreańskich głównodowodzący siłami ONZ generał Macarhur nie miał mozliwości wygrania tej wojny ponieważ wojska Korei Północnej były zaopatrywane w broń i żołnierzy drogą lądową – z Chin i ZSRR. Macarthur doskonale wiedział, że bez zniszczenia przynajmniej potencjału przemysłowego Chin i odciecia linii komunkacyjnych tego kraju z Koreą Północną wojny nie wygra. Natomiast na rozszerzenie wojny ponad mandat ONZ nie miał zgody zarówno tej organizacji (pewne weto ZSRR), prezydenta USA jak i koalicjantów. Ponieważ się z tym nie mógł pogodzić został zdymisjonowany.Własnie to doświadczenie wpłynęło na to, że Macarthur w latach 60 był przeciwniem zaangażowania militarnego USA w Wietnamie. W tym przypadku historia przyznała mu rację.Ale oczywiście się zgadzam, że interwencja militarna nie musi mieć mandatu ONZ. O ile oczywiście jest skuteczna. Bo jesli jest nieskuteczna to się zaczynają kłopoty.